Podnoszenie policzków

Z wiekiem niestety twarz traci młodzieńczy wygląd. Z każdym kolejnym rokiem nasze rysy stają się coraz bardziej zapadnięte, pojawiają się zmarszczki, bruzdy i przebarwienia. Opadającą skórę możemy jednak „ratować” na rozmaite sposoby. Jednym ze skuteczniejszych jest „podnoszenie policzków” czyli po prostu lifting.
Przed zabiegiem konieczne jest oczywiście odbycie konsultacji z chirurgiem plastykiem. Podczas takiej rozmowy nie tylko poruszana jest kwestia ewentualnych powikłań czy przeciwwskazań, ale również naszych oczekiwań względem zabiegu.
Do schorzeń uniemożliwiających wykonanie liftingu należą m.in. choroby układu sercowo-naczyniowego, oddechowego, zaburzenia krzepnięcia krwi czy cukrzyca, a także choroby psychiczne.
Badania diagnostyczne powinny być wykonane na kilka tygodni przed zabiegiem. Często trzeba również w sposób szczególny zadbać o stan skóry, na 2 tygodnie przed operacją zaprzestać palenia oraz przyjmowania leków na bazie kwasu acetylosalicylowego.

Przebieg operacji.
Operacja odbywa się w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym (narkozie). Podczas samego zabiegu wykonywane są cięcia – na ogół wokół małżowin usznych, na granicy skóry owłosionej głowy (tak, aby zminimalizować widoczność blizn po operacji). Następnie skóra zostaje oddzielona od mięśni i tłuszczu, a po opanowaniu krwotoku, skórę skroni, policzka i szyi napina się w skos do tyłu i ku górze a jej nadmiar usuwa. Ranę zszywa się, zakłada dreny oraz opatrunek uciskowy. Sama operacja trwa około 2 – 3 godzin, zaś hospitalizacja obejmuje najczęściej 1 – 2 dni.
Obrzęk i zasinienie znikają po około 2 – 3 tygodniach. Konieczna jest rekonwalescencja przez około 3 tygodnie, choć opatrunki i szwy są usuwane do tygodnia po zabiegu. Blizny trzeba natłuszczać, stosując specjalne maści. Czasami potrzebne mogą być leki przeciwbólowe.

Efekty operacji.

Ostateczny efekt podniesienia policzków jest widoczny po około 3 miesiącach. Należy się jednak liczyć z ryzykiem powikłań czy skutków ubocznych (choć nie występują one często). Należą do nich: obrzęk (utrzymujący się czasami nawet do 9 tygodni), zasinienia (również przejściowy problem), zaburzenia czucia (mijające z biegiem czasu, ale czasami dopiero po kilku miesiącach), utrata owłosienia w okolicach skroni, opóźnione gojenie się ran (towarzyszące zwłaszcza osobom chorym lub palącym papierosy) oraz blizny.
Jeśli chodzi o powikłania, to mogą pojawić się: infekcje, martwica skóry, krwiaki czy uszkodzenia nerwów.